DUVAR – DENEME – HAKAN YAKICI

aristokrat0135

Paylaş

Paylaş

0 Beğenme

Yorum Yaz

Favorilere Ekle

• 0

  Mutlu

• 0

  Eğlenmiş

• 0

  Şaşırmış

• 0

  Kızgın

• 0

  Üzgün

                                                                                            DUVAR

Kafka’nın “Dava” isimli eserini okudunuz mu, bilmem! Eserin sonunda Bay K., cezası infaz edilmek üzere, iki görevli tarafından bir taş ocağı sahasına getirilir. Yere uzatılır ve kalbine sokulan bir bıçak marifeti ile infazı gerçekleştirilir. Bay K.’nın ölmeden önce, son sözü “BİR KÖPEK GİBİ” olur.

Bay A, Bayan B veya C, her birimiz, bir duvarın önünde ayrı ayrı kim bilir kaç kere infaz edildik! Kaç kere katledildik. Hem de tıpkı, bir köpek gibi! Kafka, bahse konu romanın sonunda, infaz için uygun bulunan yerin bir duvarın önü olduğunu yazmamıştı. Gerçi, bunu açık açık yazmasa da orasının bir duvarın önü olduğunu, er ya da geç mutlaka anlardık. Zira ölüm, sembolik olarak duvarı aşamamaktır. Başka bir görüşe göre de ölmeden aşılması mümkün olmayan duvardır. Her iki durumda da son söz bir duvarın önünde söylenecektir.

Sahi, önünde her gün bir köpek gibi öldürüldüğünüz kaç duvarınız var! Kadınlar, bu ara sıkça, “Erkek diye bir duvar var, önünde her gün öldürüldüğümüz.” diyorlar. İş diyor, ekmek diyor, yokluk, yoksulluk diyor öteki. Ensest, taciz, tecavüz diyor çocuk. Kimin duvarı daha yüksek, daha kalın, daha soğuk! Sahi en aşılmazı hangimizin duvarı. Kim bilir!

Velhasıl, Kafka yazmasa da biz mutlaka anlardık, orasının, bir duvarın önü olduğunu. Yüksek, geniş ve soğuk, tıpkı bizimkiler gibi..

Hakan Yakıcı