Kırmızı Gözler – Can GADİRLİ

Aynomi

Paylaş

Paylaş

1 Beğenme

Yorum Yaz

Favorilere Ekle

• 0

  Mutlu

• 0

  Eğlenmiş

• 0

  Şaşırmış

• 0

  Kızgın

• 0

  Üzgün

Onu ilk gördüğümde üniversitenin yanındaki kafede, arkadaşlarıyla oturuyordu. Bardağını alıp bana bakarak hafifçe gülümsedi sonra gözlerini kaçırdı. Çok geçti çünkü gözlerini çoktan ezberlemiştim.

“Kanka neye bakıyorsun?” diyerek kesti bakışlarının çizdiği yolu.
“Kayboldum dostum.”
“Nerede?”
“Gözlerinin kırmızılığında kaybettim kendimi. Alev alev yanan o gözlerin kırmızılığında kayboldum.”
“Ne kırmızılığı?” düşüncesiyle girdi söze “Ne demek istediğini anlamıyorum.”
“Anlaşılmayacak bir şey yok dostum. Karşı masada arkadaşlarıyla oturan kumral kızdan söz ediyorum. Gözleriyle gözlerim sadece bir saniye için bile olsa bir kere buluştu fakat ben o gözlerin engin kırmızılığında kendimi kaybettim. Önce yüreğime sonraysa kalbime kazındı o ateş kızılı kan kırmızısı gözler.”
“Kırmızı değil de yeşil olmasın o gözlerin rengi?” diyerek arkadaşını düzeltme görevini üstlendi “Bu çocuk renk körüydü… Ben de diyorum ‘Ne kırmızı gözünden bahsediyor.’ diye.” Düşüncesiyle konuşarak.
“Ah evet evet!” dedi heyecanlı olduğu kadar sabırsızlanan delikanlı “Gözlerimdeki kusur bir kere daha yanılttı beni! O kırmızı pardon pardon yeşil gözler aldı beni benden.”
“Bunu görebiliyorum dostum.” Diyerek bahsi geçen kıza göz ucuyla bakış attı.

“Yüreğimi ısıtan, ruhumu kavuran o ateş kırmızı gözlerde; doğaya can verdiği gibi canıma can katan o yeşil gözler hapsetti beni dostum! Daha önce böyle bir asalet ne görmüş ne de duymuşum. Anlıyor musun beni?”
“Anlıyorum dostum anlıyorum. Bu hanım kızı bu kadar beğendiysen neden gidip de konuşmuyorsun?” derken kahvesinden bir yudum alarak imalı bakışlarla süzdü aşk ateşine kapılan arkadaşını.
“Olmaz azizim. Bir hanımefendinin huzuruna öyle damdan düşme çıkamazsın. Ayrıca yanında arkadaşları var, münasip olmaz yanına öyle bir ortamda gitmem.” Dedi sesindeki heyecan ve tutkuyu gizlemeye gayret göstermeden.
“Peki dostum sen daha iyi bilirsin bu işleri.”
Kinayeli konuşmaya başlayarak “Senin yârin var hayatında, sen bu işlerden uzaksın tabii.”
“Ne alaka dostum? Yar var da onunla olana kadar ve onunlayken de sevginin incelik işi olduğunu bilmediğimi zannetme!”
“Ah hayır dostum hayır, sana ‘Sen bu inceliği bilmezsin.’ Demiyorum. Elbette biliyorsun ama benim durumum çok farklı aziz dostum!” sesindeki heyecan giderek artarken “Aşkın hırçın ve keskin pençeleri arasında kalmış durumdayım!”
“Peki peki sen ne dersen o olsun.” Dedi “Başladı gene bizim Aşk Şövalyesi.”

Telefonun kontrol ederek söze girdi “Dostum benin gitmem gerek. Yar yanına çağırıyor.” Kahvesinden son yudumu alarak ayağa kalktı, arkadaşıyla vedalaşmanın ardından “Senin hanım kızın yanındaki arkadaşlar biz konuşuna kadar gitmişler bilgin olsun.” Dedi sakin bir ses tonuyla.
Heyecandan eli ayağına dolanan delikanlı “Ah! Sen ciddi misin?” diyerek gözlerini direkt kızın olduğu tarafa çevirdi. “Tamam tamam gördüm. Sen bana bırak bu işi.” Diyerek arkadaşını uğurladıktan sonra derin bir nefes alarak kasaya yöneldi.

“Tatlı bir sohbet adına bir çift tatlı kahve güzel bir başlangıç olacaktır.” Düşüncesiyle attı her bir adımını.
Kasanın önüne geldiği vakit baristaya “Merhaba efendim, kolaylıklar dilerim. İki tane şekerli Türk Kahvesi alabilir miyim acaba?” diyerek ödemeyi yaptı, beklemeye başladı.

Kahveleri alan delikanlı bol köpüklü olanını gözüyle hızlıca seçerek temkinli adımlarla yürümeye başladı. Kızın önüne geldiği vakit nazik, ince bir sesle “Merhabalar, kırk yıl hatırı kalacak olan bir sohbetin belini kırma onurunu bana bahşeder misiniz acaba?” diyerek ufak bir gülümseme kondurdu yanaklarına.
Önce delikanlıya, güler yüzüne peşi sıra elindeki bir çift fincana bakan kız narin ve ince eliyle dudaklarını gizleyerek usul usul güldükten sonra eliyle önünde duran sandalyeyi işaret ederek “Tabii buyrun.” Dedi
“Aman Allah’ım bu ne kadar ince ve tatlı bir gülücüktür böyle!” düşüncesiyle fincanını kızın önüne koyarak işaret edilen yere oturdu delikanlı.