Şehnaz Hasret – Gürcan Banger

Gurcan Banger

Paylaş

Paylaş

1 Beğenme

Yorum Yaz

Favorilere Ekle

• 0

  Mutlu

• 0

  Eğlenmiş

• 0

  Şaşırmış

• 0

  Kızgın

• 0

  Üzgün

Şehnaz Hasret – Gürcan Banger

Gürcan Banger, teknolojiden kişisel gelişime şiirden öyküye edebiyatın pek çok türüyle düşünen ve yazan bir kalem… Günce Yayınları, önceki yıllarda yazarın “Hayat Esnaf Lokantası” ile “Günbatımı Kahvehanesi” adlı öykü kitaplarını yayımladı. Şimdi de “Şehnaz Hasret” ile Banger’in şiirlerini okuyucunun beğenisine sunuyor. Banger’in Mythos Kitap tarafından yayımlanmış (Sait Faik Hikâye Armağanı finalisti) “En Uzak Şehir” ile Dorlion Yayınevi tarafından yayımlanan “Camı Kırık Şiirler Senfonisi” bir şiir kitabı daha var. “Şehnaz Hasret”teki duygu dolu, lirik ve daha çok da aşkı anlatan bu şiirlerin okuyucu tarafından sevileceğine inanıyoruz.

Banger, “Şehnaz Hasret”’in sunumunda bu kitapta yer alan şiirleri için şunları dile getiriyor: “Şiir, hayal ile gerçeğin kapı aralığıdır. Öyle anlar olur ki insan, içeride mi dışarıda mı olduğunu bilemez. Hayalin fırtınaları şuh bir uğuldamayla bir Orta Asya bozkırına çağırırken gerçeğin yumuşak sesi, yanan soba başında kıvrılıverip tembel uykuya davet eder. Soba başı tembelliği kolaydır; bu nedenle çıldırmış bir fırtınanın çağrısına uyan gönül sarhoşu şair, fazlaca bulunmaz.

Şiir, güneşin batmakta olduğu bir saatte çöle doğru yola çıkmaktır. Bu nedenle şiir, cesarettir. Şair, önce kitabın sonunu okuyup beğenirse okumak üzere hikâyenin başına dönen korkaklara benzemez. Şair, ‘her ne çıkarsa çölde karşıma o, benden korksun’ diyendir. Bu nedenle şiir, ruhundaki bilinmeyeni keşfetmenin dayanılmaz albenisiyle çöl karanlığının üzerine bir gidiştir.

Şiir, sokaklardan bir sokakta bir zaman boşluğunda karşıma çıkıveren bir itiraftır. Bir tekir kediden o güne kadar kendisini fark etmediğim için özür dileyişimdir. Bir kaldırım taşına, bir ağaç dalına selam verişimdir. Şiir, bir sokak yürüyüşüdür. Nedense o yürüyüşlerden rasgele birinde sözcükler doğru sıralarına yerleşiverirler.

Şiir, bir gece ansızın derin uykudan uyanıp gördüğün çevreyi tanıyamamaktır. Yardım için seslenmeyi akla getirip sözcükleri dudaklardan odayı dolduran havaya iletmemektir. Şiir, iletişimdir. Şiir, iletişim becerilerini yitirmiş bir dünyada şairin ilişki kurmak için son çaresidir. Bu nedenle şiirden vazgeçmek, insanlıktan istifa etmek gibidir.

Şiir, günlük gerginlikler ile anlık yaşam sevinçleri arasında umut kuşunun kanat çırpışlarıdır. Kanat seslerini duyanlarla kulakları bu müziğe kapalı olanların farkıdır. Şiir, canlıyla cansız arasında ayırım yapmadan güzelliği görebilmektir. Gökten yere doğru süzülen bir kent güvercininin kendisini, konduğu bir evin çatısıyla birlikte içine sindirebilmektir.

Şiir şehnazdır, mahurdur, hüzzamdır, segâhtır, suzidildir. Doğru ya; şiir sevdadır, aşktır. Kimileri şiir için aşkın ifadesi der. Hâlbuki şiir, aşkın kendisidir. Hele bir deneyin şiirle aşkı birbirinden koparmayı; o an ikisini de yitirdiğinizi göreceksiniz. Can ile beden birbirinden ayrılır mı? Ayrıldığında geriye ne kalır ki? Şiir, can ve bedendir. Şiir, can ile bedenin iç içe, karmakarışık, birlikte aşkla yoğrulmuş halidir. Şiir, aşktır.”