SİBEL KATIRCI – UDU

23 Ekim 2025 14:40

Medyagri

Karıncaları, örümcekleri bir de seni düşünüyorum sıkıca
sarılıp kucaklıyorum rüzgârsız da seyre daldım seni unuttuğum
yalan kendime ait dikili bir ağacım olmadı şimdiye kadar
sevsem onları sizlere bakıp yetişmenizi sağlayan sahiplerinizi
sevmiş olacaktım ama çok ağaç diktim toprağa başkalarının
bahçesinde evet benim değiller en son kurumuş bir şeftali
ağacında kaldı sevgimin sırrı evet benim değil o kuru şeftali
ağacı ve gövdesinden sıkıca çekerek ayırdım köklerini
topraktan sahibinin bahçesinde yakmalık odun olarak bıraktım
sevmediğim sizleri yalan. Sahibinin bahçesi meyveleri haram
birkaç meyve yediysem o bahçeden O2nun Güneş’i , toprağı,
havası, yağmuru ve o ağaçtan helal çocukların canı çekmesin
sizleri sevsem ikramsız sahipleri sevmiş olacaktım meyve
yiyemeyen çocuklar üzülmesin
-Bu sahibinin bahçesinde suları uykuda olan pınarın
kenarında açılan pembe renkli bir çiçeğim gövdem tüylü kimse
oraya dikmedi beni bu kadın hâlâ bir kız çocuğu sık sık gelir
buraya oturur baş ucumda beni seyreder suların sesini
dinleyerek maydanoza benzediğimi söyler ve beni koparıp
yemek ister ‘dur sakın ben zehirliyim’ dedim usulca geri
çekilerek kokumu en derinden içine çekip soludu, ‘ne kadar
temizsin ve temiz kokuyorsun yaşadığım bu kasaba gibi’ dedi
dilsiz bakire kadınlar kirlendi sevgimden açıp çoğaldım ama bu
sahibin bahçesi haram ona sahibinden ben yine senden kasaban
kokayım zehirli bana neler yapacaklarını anlatmayacağım sana
zehrim seni de öldürür beni sevmezsen