ELLER – MİNİ ÖYKÜ – HAKAN YAKICI

aristokrat0135

Paylaş

Paylaş

0 Beğenme

Yorum Yaz

Favorilere Ekle

• 0

  Mutlu

• 0

  Eğlenmiş

• 0

  Şaşırmış

• 0

  Kızgın

• 0

  Üzgün

ELLER/İN

Gittiğin günden sonra, güç bela uyuyabildiğim geceler boyu hep ellerini gördüm rüyamda. Bazen avuç içimi gıdıklıyordu, bazen de hohladığın cama bir kalp çiziyordu parmak uçların. Sonra, yüzümüzü yaslıyorduk çizdiğin kalbe camın iki yanında. Bazen de ellerinle, Konak meydanında yem veriyordun güvercinlere, simit parçaları fırlatıyordun Karşıyaka vapurunda güverteden martılara.

Sonra bir gece kendimi yüksek bir gökdelenin tepesinden salınmış şekilde gördüm. Duvarın ucuna parmaklarımın ilk boğumuyla tutunmuş, dayanma gücümün sınırına gelmiş ve tükenmek üzere bir halde kendimi yukarı çekmeye çalışıyordum. Buraya kadarmış diye düşünürken birden sen beliriyordun ellerimin yanında. Kollarımdan tutup çekmiyordun fakat nasıl oluyordu bilmem, ellerimiz yer değiştiriyor ve kendi ellerini veriyordun bana. Bileklerimin ucunda senin ellerin ve kendimi bir çırpıda yukarı çekiyordum.

Şimdi ellerimi seviyorum ellerinmiş gibi hatırlanan bir rüyanın tadında..

hakan yakıcı / güz 2025 / seferihisar