Sevmenin Sessiz Tarafı – Aygül Quliyeva

aygulquliyeva

Paylaş

Paylaş

0 Beğenme

Yorum Yaz

Favorilere Ekle

• 0

  Mutlu

• 0

  Eğlenmiş

• 0

  Şaşırmış

• 0

  Kızgın

• 0

  Üzgün

Sevmenin Sessiz Tarafı

Bazen sevgi, kelimelere sığmayan bir sessizliktir. Ne “seni seviyorum” deyişlerinde saklıdır, ne de büyük vaatlerde. Bazı insanlar, sevgisini gürültüsüz yaşar; varlığıyla, sabrıyla, şefkatiyle anlatır. Benimkisi de öyle bir sevgi.

Hastalandığımda, en aksi hâlimle bile yanımdan ayrılmaz. Sesimi yükseltirim, kalbimi kırarım belki… ama o, sessizce yanımda kalır. Uyur numarası yaptığımda bile fark eder usulca yaklaşır, ateşimi ölçer, alnıma bir öpücük kondurur. Sonra geldiği gibi sessizce çıkar gider. Ne kahramanlık taslar, ne fedakârlığının adını koyar. Sevginin asıl sesi budur belki de: sessizliğin içinden konuşan bir varlık.

Bir gün kafede biri bana bakmış, “yer değiştirelim” dedi. Gözlerinde kıskanmanın telaşsız parıltısı vardı. İnsan sevdiğini kıskanır derler ya; işte o an anladım, kıskançlık bazen güvenin bile bir başka biçimiymiş.

Ben kaprisli biriyim. Anam babam bile bazen bana dayanamazken, o bir kez olsun “yeter” demedi. Ne darıldı, ne de sustu. Kırılmak yerine hep anlamayı seçti. Demek ki beni gerçekten seviyor. Öyle herkesin yapamayacağı bir sabırla, bir sevgiyle.

Son zamanlarda daha çok yazıyor. Kaleminden dökülen her kelime aşka dair. Sanırım yazdıkları da ben olmuşum farkında olmadan. Bir insanın kalemine ilham olmak, yüreğine kelime olmak… bundan daha güzel bir sevgi biçimi var mı bilmiyorum.

Sevgi bazen yüksek sesli bir ilan değildir. Bazen bir battaniyeyi usulca örtmektir. Bazen yer değiştirmektir, bazen hiçbir şey demeden anlamaktır. Ve bazen, her şeyden öte, birinin hikâyelerinde sessizce yaşamak…

Ve bazen düşünürüm; belki de aşk, ömrün sessiz bir duasıdır. Her sabah onun nefesini duymak, her gece onun suskunluğunda huzur bulmak…

Belki de aşk, birinin ateşini ölçmek için karanlıkta eğilmek, yüzüne düşen ışıkta kendi yüreğini görmek demektir.

O, beni yalnızca sevmedi; sabrıyla büyüttü, sevgisiyle iyileştirdi.

Şimdi anlıyorum gerçek aşk, “gitme” demeden kalandır.

Ve Sonunda…

Bir gün yine hastalanırsam,biliyorum.

Odamın kapısı yavaşça aralanacak,

Bir sıcak nefes yanağıma değecek.

O anda hiçbir ilaç değil,

Yalnızca o sevgi iyi gelecek bana.

Aygül Quliyeva