Kalbimi Anlasaydın… – Oğuzhan Öcal

oguzhanocal

Paylaş

Paylaş

0 Beğenme

Yorum Yaz

Favorilere Ekle

• 0

  Mutlu

• 0

  Eğlenmiş

• 0

  Şaşırmış

• 0

  Kızgın

• 0

  Üzgün

Kalbimi Anlasaydın…

Senin sözlerin içime işledi. Her harf, kalbimde yankılandı; ne kadar zor bir yük taşıdığını, kalmak ile gitmek arasında nasıl ezildiğini hissettim. Belki de hiç kimse birbirinin ruhundaki fırtınayı tam göremiyor… Ben sadece seni tutmak istedim; kal, diye haykırdım çünkü içimdeki boşluk seni kaybetmekten korkuyordu.

Ama şimdi anlıyorum; bazen gitmek, bir kaçış değil, bir nefes alma çabasıdır. Bazen insan sevdiklerinden uzaklaşarak hayatta kalmaya çalışır. Belki de sen, kırılmamı istemediğin için sessizce uzaklaşmayı seçtin. Bunu bile şimdi, seni anlama telaşıyla fark ediyorum.

Yine de şunu bil: Seni suçlamıyorum. İçimde sana öfke yok; sadece eksik bir şarkı gibi kalan bir özlem var. Gidişin bende bir boşluk açtı ama o boşluğun içi hâlâ senin sesinle dolu. Ne kadar gitmeye çalışsan da, içimde bıraktığın iz silinmeyecek.

“Allah seni korusun” demişsin ya… Ben de diyorum ki: Allah yolunu aydınlık kılsın. Nerede olursan ol, hangi yola düşersen düş, mutlu ol. Ama bil ki; kapım sana hep açık, dualarım hep seninle.

Bazen insan, sevdiğini tutmak için değil; onu anlamak için büyür. Ben de büyüyorum şimdi. Senden öğrendiklerim, bana sevginin sadece sahip olmak değil, bazen özgür bırakmak olduğunu fısıldıyor.

Kalbim hâlâ senin adını usulca anıyor. Eğer bir gün geri dönmek istersen, sana koşacak bir ben var hâlâ burada. Ama dönmezsen de bil ki, sana olan sevgim bir siteme değil; bir duaya dönüşecek.

Gitmek zorunda kaldın… Ben de kalmak zorundayım. Seni suçlamadan, sitem etmeden, sadece seni sevmeyi sürdürerek kalmak. Belki bu en sessiz ama en büyük vedadır.

Oğuzhan ÖCAL